શિક્ષક

મને લાગે છે કે હું જે રીતે ગુજરાતી બોલુ છુ તે રીતે મારે લખવુ જોઇએ. આથી હું શક્ય હોય ત્યાં સુધી કાઠીયાવાડી માં લખવાનો પ્રયાસ કરીશ.

આજ નો દિ’ થોડોક ઉદાસ છે, મારા માટે. આજે મારા પ્રોજેક્ટ સુપરવાઇઝર મારી યુનિવર્સીટી છોડી ને બીજે જાય છે. જો કે તે મારા સાહેબ તરીકે તો હજી પણ રે’સે, પણ તેમની સાથે જે રીતે છેલ્લા બે વર્ષો કાઇઢા એવો સમય તો હવે કોઇ દિ’ નહિ આવે. પી.અચ.ડી કરતા વિદ્યાર્થી અને એના સાઇબ નો સંબંધ ચઢાવ ઉતાર થી ભરપૂર છે. માસ્ટર ડીગ્રી ના ભણતર સુધી એવો સમય ભાગ્યે જ આવે છે જ્યારે વિદ્યાર્થી એના સાઇબ ની અનીચ્છા સામે થાય છે અને શાબ્દિક વિવાદ કરે છે. પણ પી.એચ.ડી ની તો વાત જ જુદી છે, ભાઇ! ઘણા લોકો કહે છે કે પી.એચ.ડી માટે સુપરવાઇઝર ની પસંદગી પણ એટલી જ અગત્ય ની છે કે જેટલી પ્રોજેક્ટ ની. જો સારા સાઇબ નો’ મળે તો જિંદગી ની પથારી ફરી જાય. હું એટલો ભાઇગસાળી કે મને જોગાનુજોગ સારા સાહેબો મળી ગ્યા; ને’તર મેં જોયા છે અમુક PhD વીદ્યાર્થી ઓ, કે જેમની હાલત બેકાર સાહેબો ને લીધે બહુ ખરાબ થઇ ગઇ છે.

મારા reflective mood ના કારણે મને વિચાર આવે છે કે મારા વિદ્યાર્થી તરીકે ના જીવન માં સૌથી મોટો ફાળો ક્યા શિક્ષક નો છે?

મારી શિક્ષિકા મમ્મી નો કે જેણે મને છઠ્ઠા ધોરણ માં ગણીત માં યુગ્મકોણ કોને કે’વાય ઇ ભુલી ગ્યો ત્યારે એક થપ્પડ માઇરી’તી. જે રોજ જમ્યા પછી ગણીત ગણવાની ફરજ પાડતી. એક સ્પેલીંગ ખોટો પડે તો દસ વાર બોલાવતી.

કે પછી, મારા હાઇસ્કુલ નાં સાહેબો કે જેઓ અલગ અલગ (અને ક્યારેક ખુબ જ રમુજી) સ્ટાઇલો થી અમને બધુ સરસ રીતે સમજાવતા?

કે પછી, મારા MSc ના સુપરવાઇઝર કે જે મને પ્રોજેક્ટ માં મદદ કરવા રવિવારે યુનિવર્સીટી માં આવતા? બધા ને ખબર છે કે પશ્ચિમ માં રવિવાર એટલે બધા કામ બંધ.

કે પછી, મારા આ પી.એચ.ડી નાં સાહેબ, કે જેમણે મારી આળસ નો બે વરસ સુધી ખુબ સારો સ્વાદ ચાખ્યા છતાં મને નીચો ઉતારી પાડવાને બદલે હમેંશા પ્રોત્સાહિત જ કર્યો?

આ બધા વિચારો પછી મને ભાન થાય છે કે મારા શિક્ષકો ની સરખામણી કરી શકાય અને તેમને માર્ક્સ આપી શકાય એવી મારી લાયકાત નથી. હું કોણ તેમને grades આપવા વાળો? બધા નો એક સરખો ફાળો છે. જો કોઇ એક નો’ હોત તો હુ આજે જ્યા છું, ત્યાં નો’ હોત.