Home sickness

મને યાદ છે કે હું જ્યારે મોરબી ની શાળા માં ભણતો ત્યારે જો સૌથી વધારે આતુરતા પૂર્વક કોઇ સમય ની રાહ જોવાતી તો તે શ્રાવણ થી આસો મહિના સુધી નો સમય. આ સમય એટલે અંતર ને ઉત્સાહ થી ભરી દેતો સમય. ઢગલા બંધ તહેવારો, દિવાળી નું વેકેશન, કાઠિયાવાડી મેળા, વાદળીયુ વાતાવરણ, નોરતાં ની રાતો; ગામ માં એક અલગ જ પ્રકાર નો ઉત્સાહ જોવા મળતો (કદાચ હજુ પણ મળે છે). છેલ્લા થોડા વર્ષો થી હું આ સમયે ગેરહાજર રહુ છુ. આખો વર્ષ ઘર બહુ યાદ નથી આવતું પણ જ્યારે તહેવારો નો સમય આવે ત્યારે ઘર યાદ આવવાનું શરુ થાય.

આ વર્ષે મારો દિવાળી ઉપર ઘરે જવાનો પ્લાન હતો. પણ, જો કોઇ વિદ્યાર્થી કોઇ પણ કાળે પોતાનો અભ્યસ્થાશ્રમ જલ્દી પૂરો કરવા માંગતો હોય તો તેને “મોટા” બલિદાન આપવા તૈયાર રહેવુ જોઇએ, I guess!