થોડીક જુની વાતો

હું અને મારા મિત્રો મળીને વિચાર કરતા’તા કે આ વરસે શિયાળા માં badminton (ફૂલ રૅકેટ) રમીએ.

હું જ્યારે પ્રાથમિક શાળા અને હાઇસ્કુલ માં ભણતો ત્યારે પણ મિત્રો સાથે શિયાળા માં badminton રમતો. રાત્રે જમ્યા પછી શેરી ની લાઇટ નીચે રમતા. મોરબી ની એન્જીનીઅરીંગ કૉલેજ માં એક સરસ badminton court છે. દિવસે મારી શેરી નાં મોટા છોકરાંવ ત્યાં ઘણી વાર રમવા જા’તા. એક વાર સાયકલ હલાવતાં આવડી ગઇ એટલે હું પણ આ લોકો ભેગો ભેગો ત્યાં જાતો. મોરબી ની કૉલેજ નું મુખ્ય બીલ્ડીંગ એક્દમ રજવાડી લાગે. આ ઉપરાંત, કૉલેજ ગામ થી દૂર નદી કિનારે આવેલી છે આથી ત્યારે વાતાવરણ પણ એક્દમ શાંત અને પવિત્ર લાગતુ. મોટા ભાગ નાં બાંધકામ મોરબી સ્ટેટ ની માલિકી નાં હતા. ઍવું કહેવાય છે કે જ્યારે સરકાર ને કૉલેજ સ્થાપવા માટે રાજકોટ અને મોરબી માં થી પસંદગી કરવાની હતી ત્યારે મોરબી નાં રાજવી પરિવારે વિલંબ કર્યા વિના જગ્યા અને મકાનો પૂરા પાઇડા અને કૉલેજ મોરબી નાં ફાળે આઇવી.

અમે જ્યારે સાઇકલ લઇને કૉલેજ માં દાખલ થાય એટલે અલગ અલગ ડીપાર્ટમેન્ટ પસાર કરતા કરતા કૅમ્પસ નાં છેડે આવેલા badminton court માં પહોચીએ. શરુઆત માં તો ચોકીદાર court ને તાળુ મારતા નહિ પણ અમારી visits વધતી ગઇ એટલે તાળુ મારવા મઇન્ડા. એટલે અમે લોકો એ court ની તુટેલી બારીઓ નાં બે સળીયાઓ વચ્ચે થી ગરકીને entry મારવાનું ચાલુ કઇરુ! દર વખતે કાંઇ નવુ ફૂલ લેવાના પૈસા રહેતા નહિ. પણ, કૉલેજ નાં વિદ્યાર્થીઓ ફૂલ નાં એક-બે પીંછા તુટી જાય એટલે એને court માં જ ફેંકી દેતા. આથી, court માં જતાં ની સાથે જ અમારા લોકો ની વચ્ચે હરિફાઈ થાતી કે કોણ વધારે ફૂલ ભેગા કરી લ્યે કે જેથી રાત્રે ઘરે રમી શકાય.

હવે, આ court ની બાજુ માં જ બંધ પડેલો એક swimming pool હતો. ઘણા વરસો પહેલા કો’ક વિદ્યાર્થી નાં ડૂબી જવાથી બંધ થઇ ગ્યો’તો. અમે આ pool માં પણ, એનાં થોડાક તુટેલા બારણાં માંથી પસાર થઇને, બે વાર આંટો મારી આઇવા! એક વાર ચોકીદાર અમને પકડવા અમારી પાછળ થ્યા’તા. તેમને એવો ભય કે જો આ છોકરાંવ abandoned buildings માં જાય તો કદાચ વિજળી નાં તુટેલા તાર ને અડી જાય તો અકસ્માત થઇ જાય. પણ, અમે તો નાસમજ હતા. આ બધુ અમને તો સાહસપૂર્ણ લાગતું! આવી જ રીતે રાજવી પરિવાર નાં મહેલ નાં પટાંગણ માં પણ આંટો મારી આઇવા છીએ.